บราซิล ได้เตรียมความพร้อม โดยเข้ารับการฝึกอบรม หลักสูตรนาซ่า แต่ในทางแทคติค เม็กซิโกเป็นฝ่ายถอยหลัง ความร้อน และความสูง หมายถึงการวิ่ง อย่างต่อเนื่อง ซึ่งต้องใช้แรงกด จะต้องได้รับการผ่อนปรน ความเป็นปัจเจกนิยม ทีมที่ประกอบ ด้วย No 10 ห้าคน โดยทีมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่สวม 10 คนสุดท้าย สามารถเติบโตได้ ปี 1970 คือการแข่งขัน ของเปเล่

ความรู้สึกไร้เดียงสา ไม่ได้เป็นเพียงยุทธวิธี เท่านั้น ในปี 1974 João Havelange ประสบความสำเร็จ จาก Stanley Rous ในฐานะ ประธานฟีฟ่า และฟุตบอล กำลังเข้าสู่ยุคของการค้า มีความไร้เดียงสาประมาณปี 1970 เมื่อสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เนียนๆ และไม่มีขาย ทุกอย่าง ซึ่งดูน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ

แต่มันเป็นความไร้เดียงสา ที่แปลกประหลาด Hugh McIlvanney จาก The Observerเขียนถึงผลงานของ บราซิลในช่วงท้ายเกม กับอิตาลี ในรอบชิงชนะเลิศ ปี 1970 ว่าเป็นการแสดงถึง “การกลั่นตัว ของฟุตบอล ความสวยงาม และเอลาน และความสุข ที่แทบไม่เจือปน … ไม่ยากที่จะเชื่อว่า พวกเขากังวล ที่จะพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับ บราซิล เกมเช่นเดียวกับตัวเอง”

แต่นี่คือ ฝั่งของบราซิล ที่แม้ว่าจะไม่ใช่ความผิด ของตัวเอง แต่ก็ถูกนำมาใช้ เพื่อจุดประสงค์ในการโฆษณาชวนเชื่อ โดยเผด็จกา รของนายพลเอมิลิโอ เมดิชี “เม็กซิโก 1970” กลายเป็นคำสั้นๆ สำหรับอุดมคติ ของฟุตบอล แต่เม็กซิโก ในปี 1970 ดำเนินการ โดยสถาบันPartido Revolucionarioซึ่งฝึกฝนการทรมาน และการวิสามัญฆาตกรรมเป็นหลัก และการสังหารหมู่นักศึกษาผู้ประท้วงในปี 1968 และ 1971 ฉากหลังที่มืด ถูกละเลยเป็นส่วนใหญ่ มีความไร้เดียงสาแม้แต่ในการรายงานข่าว

และใจกลาง ของความขัดแย้ง เหล่านั้นก็คือ เปเล่ ผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ของฟุตบอลโลก ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เป็นสัญลักษณ์ ของบางสิ่งที่มีประโยชน์ แต่ดูแปลกไปจากเดิม เป็นแบรนด์ที่ทรงพลัง ที่จะกลายเป็นป้ายโฆษณา ที่เดินได้สำหรับทั้งผลิตภัณฑ์ และโดยไม่ได้ตั้งใจ สำหรับ เผด็จการ

เปเล่ตัวจริง? ดังที่ Tostão เพื่อนร่วมทีม ของเขาในปี 1970 สังเกตเห็น Pelé ตัวจริงคือ Pelé สาธารณะ ซึ่งเป็น Edson ส่วนตัว ที่ได้รับการขัดเกลา มานานตั้งแต่ไม่มี ตัวตน เขาเป็นเหมือนหลายสิ่งหลายอย่าง สำหรับหลายๆ คน แต่ที่สำคัญที่สุด เปเล่ อาจเป็นตัวแทนของความไร้เดียงสาที่สูญเสียไป